Članom 1. ovoga zakona dopunjava se član 4. tačka 27) postojećeg zakona. Ovom dopunom vrši se definisanje pojma “karantin”.
Članom 2. iz liste bolesti koje se mogu spriječiti imunizacijom briše se bolest “Variola vera”, odnosno velike boginje. Dodaje se novi oblik hepatitisa (hepatitis virosa non specificata) na listu virusa hepatitisa. Dalje, na listu ostalih zaraznih bolesti dodaje se zarazno oboljenje izazvano virusom SARS-CoV-2 te se dodaju i sepsis non specificata, infektivna mononukleoza (Mononucleoses infectiva) i lišmenijaza/lajšmanijaza (Leischmaniasis).
Član 3. dopunjava član 11. stav (3). Ovom se dopunom dodaje vazduh kao jedan od propisanih kriterija mikrobiološke čistoće u objektima.
Član 4. mijenja stav (2) člana 15. Ovim izmjenama predviđeno je da se preventivna dezinsekcija obavlja jednom godišnje, što podrazumijeva adulticidni i larvicidni tretman, a u slučaju povećanog razmnožavanja štetnih insekata ili po nalogu zdravstvenog inspektora, i više puta u toku godine. Dosadašnjim odredbama, dezinsekcija je bila predviđena dva puta godišnje.
Član 5. vrši izmjene u članu 20. tačka 1). Ovim se izmjenama propisuje da se pod sanitarni nadzor stavljaju lica koja rade u proizvodnji, preradi i prometu hranom, izuzev lica zaposlenih u proizvodnji žestokih alkoholnih pića, vina, sirćeta i sirćetne kiseline, kao i lica zaposlenih u objektima za promet hrane, u kojima se vrši promet isključivo originalno zapakovanom hranom, uključujući i lica zaposlena na poslovima transporta isključivo originalno zapakovane hrane. U članu 20. tačka 9) izmjene se odnose na lica koja se stavljaju pod sanitarni nadzor, a koja se tiču lica koja vrše poslove neposredne podrške korisnicima njegovanja, neposredne pomoći i zbrinjavanja korisnika u ustanovama socijalne zaštite.
Član 6. mijenja član 23. i odrednice koje se odnose na član 20. stav (2) tačke 5), 6) i 9). Ovim se tačkama vrši dopuna lica koja se nalaze pod sanitarnim nadzorom, a koja su dužna da pohađaju posebnu edukaciju po osnovnom programu.
Član 7. mijenja član 27. stav (3). Prema trenutno važećim odredbama, predviđeno je da Institut za javno zdravstvo Republike Srpske utvrđuje koje lice podliježe obavezi stavljanja u karantin u periodu trajanja maksimalne inkubacije zarazne bolesti, koji pokriva prosječnu dužinu inkubacije. Predloženim izmjenama riječi “maksimalne inkubacije” zamjenjuju se riječima “maksimalne inkubacije, a u određenim slučajevima velike opterećenosti bolešću za period koji pokriva prosječnu dužinu inkubacije.”
Član 8. vrši izmjene u članu 32. Ovim izmjenama obaveznom prijavljivanju, obavještavanju i evidentiranju podliježu potvrđeni slučajevi akutne flakcidne paralize. Dosadašnjom regulativom predviđeno je da se prijavljuje i sumnja na ovo stanje.
Član 9. vrši izmjene u stavu (6) člana 32, a koji se odnosi na preporučenu vakcinaciju protiv gripe i Covid-19, pneumokoka, meningokoka i humanog papiloma virusa. U stavu (8) istog člana dodaju se riječi “testiran na antitijela nakon vakcinacije”, a koje se odnosi na zdravstvene radnike u zdravstvenim ustanovama koji su vakcinisani protiv hepatitisa B.
Članom 10. se detaljnije definiše stav (1) člana 34. te je imunizacija specifičnim imunoglobulinom obavezna za lica kojima je po epidemiološkim indikacijama potrebna postekspoziciona zaštita i nakon zmijskog ujeda.
Član 11. u potpunosti mijenja član 35. Ovim članom definišu se ustanove koje obavljaju sistemsku imunizaciju, a koje mogu biti ambulante porodične medicine, nadležni domovi zdravlja, Institut za javno zdravstvo, organizacione jedinice bolnice, pri čemu treba da ispunjavaju uslove za transport i čuvanje imunoloških preparata, da zdravstveni radnik koji sprovodi imunizaciju ima certifikat o dodatnoj edukaciji iz oblasti imunizacije, izdat od Instituta, i koji se obnavlja svake četiri godine.
Domovi zdravlja i druge zdravstvene ustanove koje sprovode vakcinaciju dužni su da donose vlastite godišnje planove obavezne sistematske imunizacije, koje dostavljaju Institutu. Institut sačinjava godišnji plan potreba za imunološkim preparatima, vrši nabavku, njihovo čuvanje i izdavanje zdravstvenim ustanovama.
Članom 12. mijenja se član 36. stav (1), kojem se poslije riječi “doktor medicine” dodaju riječi “ili specijalista odgovarajuće grane medicine”. Stav (2) istog člana mijenja se i odnosi se na zdravstvene radnike koji su stekli certifikat o dodatnoj edukaciji iz oblasti imunizacije, a koji su ovlašteni da vrše primjenu imunoloških preparata pod nadzorom doktora medicine i specijaliste odgovarajuće grane medicine.
Član 13. vrši dopunu člana 50. Ovim se dopunama propisuje da se vanredna situacija može proglasiti i u slučajevima ozbiljne prekogranične opasnosti zdravlju.
Članom 14. vrši se izmjena u članu 50a. kojim se propisuje da se u periodu nakon prestanka vanredne situacije ili vanrednog stanja mogu primjenjivati opšte mjere iz člana 8, posebne mjere iz člana 18. i vanredne mjere iz člana 43. ovog zakona. Institut je nadležan da vrši procjenu potrebe sprovođenja ovih mjera. Na prijedlog Instituta, ministar, uz saglasnost Vlade, donosi naredbu o obimu, načinu i trajanju sprovođenja opštih, posebnih i vanrednih mjera iz prethodno navedenih članova, nakon prestanka vanredne situacije ili vanrednog stanja.
Član 15. dodatno definiše nadležnosti Instituta za javno zdravstvo RS, previđene članom 54. stav (3), gdje se dodaje da Institut predlaže sprovođenje opštih, posebnih, vanrednih i ostalih mjera utvrđenih ovim zakonom.
Član 16. vrši izmjenu člana 55. te definiše sredstva za finansiranje nabavke i troškova čuvanja imunoloških preparata, kao i ko sve snosi troškove vakcinacije za pojedine zarazne bolesti.
Članom 17. vrše se izmjene u članu 64, koje se odnose na datum donošenja godišnjeg Programa mjera za sprečavanje i suzbijanje, eliminaciju i eradikaciju zaraznih bolesti za narednu godinu, a koji je bio do 30. novembra, a novim izmjenama mijenja se do 31. decembra.
Član 18. navodi da zakon stupa na stanu od osmog dana od dana objavljivanja u Službenom glasniku Republike Srpske.
