Jezikom srpskog naroda, u smislu ovog zakona, smatra se standardizovan i normiran tip jezika, s ijekavicom i ekavskim književnim izgovorom, kao sredstvo i opšte dobro nacionalne kulture. Ćiriličkim pismom smatra se standardizovan tip ćirilice jezika srpskog naroda, koja predstavlja temelj kulturnog i nacionalnog identiteta. 

Nadalje, propisano je da jedinstven pristup očuvanju jezika srpskog naroda i ćiriličkog pisma kao nematerijalnog kulturnog nasljeđa podrazumijeva obavezu svih organa, organizacija i drugih pravnih lica da, prilikom korištenja ćiriličkog pisma u pravnom prometu, koriste standardizovan oblik ćiriličkog pisma, poštujući njegov integritet i štiteći njegovu kulturnu vrijednost. Nepoštivanje ove odredbe povlači sa sobom i sankcije u vidu novčanih kazni. Tako će se novčanom kaznom u iznosu od 1.000 KM do 5.000 KM za prekršaj kazniti organ, organizacija i drugo pravno lice ukoliko prilikom korištenja ćiriličkog pisma u pravnom prometu postupa suprotno pomenutoj odredbi.

Također, predviđeno je da se republičkim propisima i propisima lokalne samouprave, u skladu s posebnim zakonima, mogu ustanoviti poreske i druge administrativne olakšice za privredne i druge subjekte koji u svom poslovanju, odnosno u obavljanju svoje djelatnosti, odluče da koriste ćiriličko pismo, što uključuje i korištenje ćiriličkog pisma u elektronskim medijima i prilikom izdavanja štampanih javnih glasila.

O normiranju, njegovanju, unapređenju i zaštiti jezika srpskog naroda i ćiriličkog pisma brine se Savjet za standardizaciju jezika srpskog naroda i ćiriličkog pisma, u saradnji s drugim kulturnim, naučnim i obrazovnim institucijama i ustanovama. Savjet broji sedam članova.

Kada je u pitanju usvajanje ovog zakona, neophodno je spomenuti da je tom prilikom aktiviran institut vitalnog nacionalnog interesa. Vijeće za zaštitu vitalnog interesa Ustavnog suda Republike Srpske, na sjednici održanoj 23. novembra 2021. godine, donijelo je odluku kojom se utvrđuje da je članom 10. i članom 14. stav (2) navedenog zakona povrijeđen vitalni nacionalni interes konstitutivnog hrvatskog i konstitutivnog bošnjačkog naroda. U novom tekstu prijedloga zakona izostavljene su sporne odredbe, a odnosile su se na obavezu organizatora kulturnih i drugih manifestacija koje se finansiraju ili sufinansiraju iz javnih sredstava da, s ciljem promovisanja, očuvanja i njegovanja ćiriličkog pisma, imaju logo i naziv manifestacije ispisan na ćiriličkom pismu, odnosno da uz latinični u tim slučajevima moraju da imaju logo i naziv i na ćirilici. Predlagač u obrazloženju ovog zakona navodi da je, uvažavajući činjenicu da osporene odredbe ne utiču na svrhu i ciljeve koji se žele postići donošenjem predmetnog zakona, u smislu da se društvena briga i jedinstven pristup u očuvanju jezika srpskog naroda i ćiriličkog pisma kao nematerijalnog kulturnog nasljeđa u potpunosti ostvaruje preostalim predloženim rješenjima, pokrenuta nova procedura za donošenje ovog zakona.