Član 1. ovoga zakona definiše predmet i oblast koja se uređuje.

Član 2. definiše pojmove koji su korišteni u ovome zakonu. Prema ovim definicijama, “uzbunjivač” je fizičko lice koje izvrši uzbunjivanje u vezi sa svojim radnim angažmanom, postupkom zapošljavanja, korištenjem usluga državnih i drugih organa, nosilaca javnih ovlaštenja ili javnih službi, poslovnom saradnjom i pravom vlasništva u privrednom društvu.

Opće odredbe o uzbunjivanju i pravu na zaštitu se uređuju u drugom dijelu ovoga zakona. Ovaj dio sadrži članove od 3. do 11. Ovim odredbama se zabranjuje sprečavanje uzbunjivanja. Također, zabranjeno je poduzimanje štetnih radnji prema uzbunjivačima. Definiše se ko ima pravo na zaštitu, zaštita ličnih podataka uzbunjivača, te zabrana zloupotrebe uzbunjivanja. 

Treći dio sadrži odredbe kojima se reguliše postupak uzbunjivanja. Prema tome, uzbunjivanje može biti unutrašnje, spoljašnje ili uzbunjivanje javnosti. Informacija sadrži podatke o kršenju propisa, kršenju ljudskih prava, vršenju javnog ovlaštenja protivno svrsi zbog koje je povjereno, opasnosti po život, javnom zdravlju, sigurnosti, životnoj sredini, kao i sprečavanje štete velikih razmjera. U vezi unutrašnjeg uzbunjivanja, definisane su obaveze poslodavca u slučaju uzbunjivanja, kao i postupak uzbunjivanja. Nalaže se da je poslodavac, koji ima više od deset zaposlenih, dužan da opštim aktom uredi postupak unutrašnjeg uzbunjivanja. Detaljno se definišu postupanje i prava u slučajevima spoljašnjeg uzbunjivanja, te uzbunjivanja javnosti. Uređuje se i postupanje sa informacijama koje sadrže tajne podatke.

Četvrti dio ovoga zakona definiše zaštitu uzbunjivača. Određuje se da poslodavac svojim činjenjem ili nečinjenjem ne smije staviti uzbunjivača u nepovoljan položaj. Uređuje se unutrašnja zaštita, kao i spoljašnja zaštita. Predviđa se i osnivanje Specijalnog ureda za zaštitu uzbunjivača. Ovim uredom rukovodi specijalni tužilac kojeg imenuje Predsjednik FBiH na mandat od osam godina, uz saglasnost oba doma Parlamenta FBiH. Definišu se uslovi koje mora ispunjavati osoba da bi bila kvalifikovana za specijalnog tužioca, kao i ovlasti Ureda u vršenju zaštite. U postupku sudske zaštite prava prijavilaca i prava drugih lica koja trpe štetnu radnju, mjesno je nadležan opštinski sud prema mjestu nastanka štetne radnje ili prema mjestu prebivališta, odnosno boravišta tužioca. Uređuju se rokovi i postupanje sa tužbenim zahtjevom. Definišu se mjere, uslovi i vrste osiguranja.

Peti dio sadrži kaznene odredbe. Kaznene odredbe se odnose na prekršaje odgovornog ili ovlaštenog lica u postupku unutrašnjeg prijavljivanja, prekršaje odgovornog lica u postupku unutrašnje zaštite, prekršaje odgovornog lica u postupku spoljašnje zaštite, te zloupotrebu prijavljivanja. Novčane kazne se kreću u rasponu od 5.000KM do 15.000KM.