DIO PRVI – OSNOVNE ODREDBE

Član 1. ovoga zakona definiše predmet koji se zakonom reguliše i uređuje.

Član 2. određuje mjerodavne podatke za utvrđivanje reprezentativnosti.

Član 3. nalaže rodnu neutralnost upotrijebljenih pojmova u ovom zakonu.

Članom 4. određuje se sloboda udruživanja i organizovanja za sve sindikate, bez obzira na to da li su oni reprezentativni prema odredbama ovoga zakona. Ovakvi sindikati imaju sva prava i obaveze, kao i reprezentativni sindikati, osim ako ovim zakonom nije drugačije definisano.

DIO DRUGI – UVJETI ZA UTVRĐIVANJE REPREZENTATIVNOSTI SINDIKATA

Član 5. definiše uslove za reprezentativnost sindikata. Reprezentativnim sindikatom smatra se sindikat koji je registrovan kod nadležnog organa najmanje 12 mjeseci prije podnošenja zahtjeva za utvrđivanje reprezentativnosti, ako se finansira pretežno iz članarina i drugih vlastitih izvora, te ako ima dovoljan procenat učlanjenosti zaposlenih radnika.

Članom 6. određuje se da se reprezentativnim sindikatom kod poslodavca smatra sindikat koji, uz ispunjene ostale uslove iz ovoga zakona, ima najmanje 20% članova u odnosu na ukupan broj zaposlenih kod poslodavca.

Članovi 7. i 8. definišu reprezentativnost sindikata za određeno područje ili oblast djelatnosti. Da bi sindikat bio reprezentativan za područje ili oblast djelatnosti u Federaciji, mora da, pored navedenih uslova iz ovog zakona, ima najmanje 15% članova u odnosu na ukupan broj zaposlenih u području, odnosno oblasti djelatnosti. Isti uvjeti važe za reprezentativne sindikate na nivou kantona, uz primjenu istih pravila za određeni kanton.

Član 9. utvrđuje uslove za reprezentativnost sindikata za teritorij Federacije. Pored opštih uslova iz ovoga zakona, sindikat mora da ima najmanje 20% članova u odnosu na ukupan broj zaposlenih u Federaciji, u najmanje pet područja ili oblasti djelatnosti, te da djeluje na području najmanje tri kantona.

Članom 10. određuje se da, ukoliko sindikat ne ispunjava navedene opšte uslove, te uslove po broju članova u odnosu na broj zaposlenih, smatra se reprezentativnim onaj sindikat koji ima najviše učlanjenih od ukupnog broja zaposlenih.

Član 11. navodi potrebne dokaze za utvrđivanje reprezentativnosti sindikata.

Član 12. ostavlja mogućnost postojanja više reprezentativnih sindikata.

DIO TREĆI – UVJETI ZA UTVRĐIVANJE REPREZENTATIVNOSTI UDRUŽENJA POSLODAVACA

Član 13. određuje uslove za reprezentativna udruženja poslodavaca. Reprezentativnim udruženjem smatra se udruženje koje je registrovano kod nadležnog organa najmanje 12 mjeseci prije podnošenja zahtjeva za utvrđivanje reprezentativnosti, ako se finansira pretežno iz članarina i drugih vlastitih izvora, te ako ima dovoljan broj članova.

Članovima 14. i 15. definiše se da se reprezentativnim udruženjem poslodavaca za područje ili oblast djelatnosti na teritoriji Federacije smatra udruženje koje, pored opštih uslova, ima minimalno 15% zaposlenih u području ili oblasti djelatnosti, ako u članstvu ima poslodavce iz najmanje pet kantona, te ako raspolaže prostorom za rad. Isti uslovi važe i na nivou kantona.

Član 16. određuje da se reprezentativnim udruženjem poslodavaca za teritorij Federacije smatra udruženje koje ima 20% od ukupnog broja zaposlenih u privredi, ako u članstvu ima poslodavce iz najmanje tri kantona, ako u članstvu ima poslodavce iz najmanje pet područja ili oblasti djelatnosti, te ako raspolaže potrebnim prostorom za rad.

Član 17. određuje da, ukoliko nijedno udruženje poslodavaca ne ispunjava uslove za reprezentativnost na nivou Federacije, smatrat će se reprezentativnim udruženje čiji članovi zapošljavaju najveći broj zaposlenih u području ili djelatnosti.

Član 18. navodi neophodne dokaze za utvrđivanje reprezentativnosti udruženja poslodavaca.

Član 19. definiše mogućnost postojanja više reprezentativnih udruženja poslodavaca.

DIO ČETVRTI – POSTUPAK UTVRĐIVANJA REPREZENTATIVNOSTI

Članovi 20. i 21. uređuju postupak za utvrđivanje reprezentativnosti sindikata kod poslodavca, odnosno utvrđivanja reprezentativnosti sindikata ili udruženja poslodavaca na nivou kantona, djelatnosti ili na teritoriji Federacije.

Član 22. definiše ovlaštenja reprezentativnog sindikata i udruženja poslodavaca. Takvi sindikati/udruženja poslodavaca imaju pravo da:

1. Delegiraju svoje predstavnike u ekonomsko-socijalna vijeća;

2. Zastupaju svoje članove pred poslodavcem, organima vlasti i sl;

3. Kolektivno pregovaraju i zaključuju kolektivne ugovore;

4. Imenuju svoje predstavnike u bipartitna ili tripartitna tijela;

5. Imenuju svoje predstavnike u druga tijela u kojima se vrši socijalni dijalog;

6. Koriste druga prava određena ovim zakonom.

DIO PETI – PREISPITIVANJE UTVRĐENE REPREZENTATIVNOSTI

Član 23. određuje da sindikat i poslodavci, odnosno njihova udruženja, mogu podnijeti zahtjev za preispitivanje utvrđene reprezentativnosti, ukoliko smatraju da su promijenjene činjenice na osnovu kojih je utvrđena reprezentativnost, po isteku roka od 30 dana od dostave rješenja o utvrđivanju reprezentativnosti.

Član 24. definiše postupke preispitivanja reprezentativnosti kod poslodavca po zahtjevu sindikata.

Član 25. definiše postupak preispitivanja reprezentativnosti sindikata i udruženja poslodavaca za teritorij Federacije, kantona ili djelatnosti.

DIO ŠESTI – POSTUPAK, OBJAVLJIVANJE RJEŠENJA I EVIDENCIJA

Član 26. definiše primjenu Zakona o upravnom postupku na pitanja koja nisu regulisana ovim zakonom.

Član 27. određuje da se rješenje o reprezentativnosti ili gubitku reprezentativnosti objavljuje u Službenim novinama Federacije BiH.

Članovi 28. i 29. nalažu Federalnom ministarstvu nadležnom za rad da vodi registar reprezentativnih sindikata i udruženja poslodavaca za teritorij Federacije, a odgovarajućim kantonalnim ministarstvima za područje kantona.

Član 30. određuje da su registri javni, te da će se uvid u registre dozvoliti svakom pravnom, odnosno fizičkom licu. 

DIO SEDMI – NADZOR NAD PRIMJENOM ZAKONA I KAZNENE ODREDBE

Član 31. određuje da upravni nadzor nad primjenom ovog zakona obavlja federalno, odnosno kantonalno ministarstvo nadležno za rad, u zavisnosti od nivoa organizovanja sindikata, odnosno udruženja poslodavaca.

Član 32. određuje da inspekcijski nadzor nad provedbom ovog zakona obavlja federalna, odnosno kantonalna inspekcija rada.

Član 33. određuje vrste i visine prekršaja, odnosno visine novčanih kazni.

DIO OSMI – PRIJELAZNE I ZAVRŠNE ODREDBE

Članovima od 34. do 36. definišu se prestanak primjene postojećih propisa, te stupanje na snagu ovog zakona.